Pedicetamol, roztwór na gorączkę u dzieci, butelka 30 ml KRÓTKA DATA 31.10.2025

Dawkowanie

Doustnie. Preparat jest przeznaczony dla dzieci o mc. do 32 kg (w przybliżeniu 0 mies. - 10 lat). Dawkę ustala się wg masy ciała dziecka. Zalecana dawka dobowa 60 mg/kg mc. podawana w 4 lub 6 dawkach na dobę, np.: 15 mg/kg mc. co 6 h lub 10 mg/kg mc. co 4 h. Instrukcja dotycząca dawkowania 15 mg/kg mc. co 6 h u dzieci. Dzieci o mc. do 4 kg (0-3 mies.): 60 mg (0,6 ml-15 kropli); dzieci o mc. do 7 kg (4-8 mies.): 100 mg (1 ml- 25 kropli); dzieci o mc. do 8 kg (9-11 mies.): 120 mg (1,2 ml- 30 kropli); dzieci o mc. do 10,5 kg (12-23 mies.): 160 mg (1,6 ml- 40 kropli); dzieci o mc. do 13 kg (2-3 lata): 200 mg (2 ml); dzieci o mc. do 18,5 kg (4-5 lat): 280 mg (2,8 ml); dzieci o mc. do 24 kg (6-8 lat): 360 mg (3,6 ml); dzieci o mc. do 32 kg (9-10 lat): 480 mg (4,8 ml). Dawka może być powtarzana co 6 h. Jeżeli pożądane działanie nie zostanie osiągnięte w ciągu 3-4 h, lek może być podawany co 4 h - w takim przypadku należy podawać dawkę 10 mg/kg mc. U niemowląt o mc. poniżej 7 kg (6 mies.) zaleca się stosowanie czopków (jeżeli są dostępne), poza przypadkami, w których podanie tej postaci farmaceutycznej jest niemożliwe z przyczyn klinicznych (np. biegunka). U dzieci w wieku poniżej 3 lat paracetamol powinien być stosowany wyłącznie z zalecenia lekarza. Dawka całkowita paracetamolu nie powinna być większa niż 80 mg/kg mc. u dzieci o mc. poniżej 40 kg i 3 g na dobę dla dorosłych oraz dzieci o mc. 41-50 kg. Częstość podawania. Systematyczne podawanie leku pozwala uniknąć bólu lub wahań temperatury. U dzieci, podawanie leku powinno odbywać się w stałych odstępach czasu, włączając w to godziny nocne, najlepiej co 6 h, ale zachowując przerwy pomiędzy dawkami nie krótsze niż 4 h. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku ostrej niewydolności nerek (CCr poniżej 10 ml/min), należy zwiększyć minimalną przerwę pomiędzy 2 kolejnymi dawkami, która powinna wynosić 8 h. W przypadku niewydolności wątroby zalecane jest zmniejszenie dawki i wydłużenie przerw pomiędzy kolejnymi dawkami. Sposób podania. U dzieci poniżej 3 lat, zaleca się podawanie roztworu z wykorzystaniem zakraplacza dołączonego do opakowania 30 ml. U dzieci powyżej 3 lat, zaleca się podawanie roztworu z wykorzystaniem strzykawki doustnej dołączonej do opakowania 60 ml.

Wskazania

Leczenie objawowe gorączki trwającej nie dłużej niż 3 dni oraz bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Skład

1 ml roztworu doustnego zawiera 100 mg paracetamolu. Preparat zawiera azorubinę (karmoizynę; E122) - 0,050 mg/ml i etanol - 0,0012 ml/ml.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ze względu na ryzyko nieprzemijającego uszkodzenia wątroby, w przypadku przedawkowania należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze. Długotrwałe lub częste stosowanie leku nie jest zalecane. Należy poinformować pacjenta, aby nie przyjmował jednocześnie innych leków zawierających paracetamol. Paracetamol powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności w przypadku: przewlekłego niedożywienia (niewielkie zapasy glutationu wątrobowego); masy ciała <50 kg; lekkiej do umiarkowanej niewydolności wątroby (w tym zespołu Gilberta); ciężkiej niewydolności wątroby (>9 wg skali Child-Pugh); ostrej niewydolności wątroby; równoczesnego stosowania leków wpływających na czynność wątroby; przewlekłej choroby alkoholowej; ciężkiej niewydolność nerek (CCr ≤30 ml/min); zaburzenia czynności nerek; ciężkiej niewydolności serca; chorób płuc; niedokrwistości; niedoboru G-6-PD; odwodnienia. U dzieci leczonych paracetamolem w dawce 60 mg/kg mc. na dobę, jednoczesne podawanie innych leków przeciwgorączkowych jest nieuzasadnione, poza przypadkami, w których dotychczasowa terapia nie przynosi rezultatów. W przypadku nawracającej gorączki, wysokiej gorączki (>39st.C), objawów infekcji wtórnej lub utrzymywania się objawów przez ponad 3 dni, lekarz powinien ponownie dokonać klinicznej oceny zastosowanego leczenia. Jeżeli ból utrzymuje się dłużej niż 3 dni u dzieci lub dłużej niż 5 dni u dorosłych (2 dni w przypadku bólu gardła), gorączka trwa ponad 3 dni, nastąpi pogorszenie lub pojawiają się inne objawy, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem. Należy zachować ostrożność u astmatyków z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy, gdyż opisywano u tych pacjentów reakcje typu bronchospastycznego o łagodnym nasileniu przy stosowaniu paracetamolu (reakcja krzyżowa). Preparat może wywoływać reakcje alergiczne, ponieważ zawiera azorubinę (karmoizynę). Preparat może wywoływać astmę, szczególnie u pacjentów uczulonych na kwas acetylosalicylowy. Lek zawiera niewielkie ilości etanolu (alkohol), mniejsze niż 100 mg na dawkę (0,0012 ml/ml).

Ciąża i karmienie piersią

Paracetamol można stosować w okresie ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Jednak należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez jak najkrótszy czas i możliwie najrzadziej. Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że lek nie wywołuje wad rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów lub noworodków. Wnioski z badań epidemiologicznych dotyczących rozwoju układu nerwowego u dzieci narażonych na działanie paracetamolu in utero, są niejednoznaczne. Paracetamol przenika w małych ilościach do mleka matki. Nie stwierdzono występowania działań niepożądanych u noworodków karmionych piersią. W czasie karmienia piersią można stosować dawki lecznicze leku.

Stosowanie innych leków

Paracetamol jest metabolizowany głównie w wątrobie i w związku z tym może oddziaływać z innymi lekami, które wykorzystują te same szlaki metaboliczne lub które są zdolne do hamowania lub indukcji tych szlaków. Niektóre z metabolitów wykazują właściwości hepatotoksyczne i w związku z tym, równoczesne podawanie silnych induktorów enzymów (ryfampicyna, niektóre leki przeciwdrgawkowe, itp.) mogą wywoływać reakcje hepatotoksyczne, szczególnie w przypadku stosowania dużych dawek paracetamolu. Alkohol etylowy zwiększa toksyczność paracetamolu, prawdopodobnie poprzez indukcję wytwarzania hepatotoksycznych pochodnych paracetamolu w wątrobie. Doustne leki przeciwzakrzepowe (acenokumarol, warfaryna) prawdopodobnie nasilają działanie przeciwzakrzepowe, poprzez hamowanie wytwarzania czynników krzepnięcia w wątrobie. Pomimo, że interakcje te wydają się mieć małe znaczenie kliniczne, paracetamol może być alternatywą dla salicylanów, u pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe. Niezależnie od tego, dawka powinna być tak mała, a czas trwania leczenia tak krótki jak to możliwe, wraz z okresowymi badaniami poziomu INR. Leki przeciwcholinergiczne (glikopironium, propantelina) zmniejszają wchłanianie paracetamolu, z możliwym hamowaniem jego działania poprzez zmniejszenie szybkości opróżniania żołądka. Hormonalne środki antykoncepcyjne/estrogeny zmniejszają stężenie paracetamolu w osoczu, z możliwym hamowaniem jego działania, prawdopodobnie poprzez indukcję jego metabolizmu. Leki przeciwpadaczkowe (fenytoina, fenobarbital, metylofenobarbital, prymidon) zmniejszają biodostępność paracetamolu, jak również podwyższają hepatotoksyczność przy przedawkowaniu, poprzez indukcję metabolizmu w wątrobie. Węgiel aktywowany zmniejsza wchłanianie paracetamolu, jeżeli zostanie podany w krótkim czasie po przedawkowaniu. Przy jednoczesnym stosowaniu paracetamolu z chloramfenikolem występuje zwiększenie toksyczności chloramfenikolu, prawdopodobnie poprzez hamowanie jego metabolizmu w wątrobie. Izoniazyd powoduje zmniejszenie klirensu paracetamolu, z możliwym nasileniem jego działania i (lub) toksyczności, poprzez hamowanie jego metabolizmu w wątrobie. Paracetamol zmniejsza biodostępność lamotryginy, z możliwym zmniejszeniem skuteczności jej działania, w związku z możliwą indukcją jej metabolizmu w wątrobie. Metoklopramid i domperydon powodują wzmożone wchłanianie paracetamolu w jelicie cienkim, w związku z wpływem wyżej wymienionych leków na proces opróżniania żołądka. Probenecyd wydłuża T_0,5 paracetamolu w osoczu, poprzez zmniejszenie szybkości rozpadu oraz wydzielania z moczem jego metabolitów. Propranolol zwiększa stężenie paracetamolu w osoczu, prawdopodobnie poprzez hamowanie jego metabolizmu w wątrobie. Żywice jonowymienne (cholestyramina) zmniejszają wchłanianie paracetamolu, z możliwym hamowaniem jego skuteczności w związku z wchłanianiem paracetamolu w jelicie. Ryfampicyna zwiększa klirens paracetamolu i tworzenie jego metabolitów o właściwościach hepatotoksycznych w związku z prawdopodobną indukcją jego metabolizmu w wątrobie. Zydowudyna - pomimo opisanego, w pojedynczych przypadkach, wzrostu toksyczności zydowudyny (neutropenia, hepatotoksyczność), wydaje się, że nie występuje żadna interakcja typu kinetycznego pomiędzy tymi lekami.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Wpływ na badania laboratoryjne

Paracetamol może wpływać na wartości następujących badań diagnostycznych: krew - zwiększenie (biologiczne) aktywności AlAT i AspAT, alkalicznej fosfatazy, amoniaku, bilirubiny, kreatyniny, LDH i mocznika, wzrost (interferencja z testem) poziomu glukozy, teofiliny i kwasu moczowego, wzrost czasu protrombinowego (u pacjentów na terapii podtrzymującej z wykorzystaniem warfaryny, ale jest to nieistotne z klinicznego punktu widzenia), obniżenie (interferencja z testem) stężenia glukozy przy wykorzystaniu metody oksydazy-peroksydazy; mocz - może pojawić się fałszywe zwiększenie stężenia metadrenaliny i kwasu moczowego; test z wykorzystaniem bentyromidu stosowany w ocenie niewydolności trzustki - w związku z tym, iż paracetamol, podobnie jak bentyromid, jest metabolizowany do aryloaminy, obserwuje się podwyższoną ilość odzyskanego kwasu p-aminobenzoesowego (PABA); zaleca się, przerwanie stosowania paracetamolu przynajmniej 3 dni przed podaniem bentyromidu; oznaczanie kwasu 5-hydroksyindolooctowego w moczu - paracetamol może być przyczyną uzyskiwania fałszywie pozytywnych wyników w jakościowym badaniu z wykorzystaniem odczynnika nitrozonaftolu, lek nie wpływa na wyniki testu ilościowego.

Działania niepożądane

Rzadko: niedociśnienie, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, ogólne złe samopoczucie. Bardzo rzadko: małopłytkowość, agranulocytoza, leukopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, hipoglikemia, hepatotoksyczność (żółtaczka), poważne zaburzenia skórne, ropomocz jałowy (mętny mocz), działania niepożądane ze strony nerek, objawy nadwrażliwości począwszy od zwykłej wysypki skórnej lub pokrzywki do wstrząsu anafilaktycznego (pojawianie się tych objawów wymaga przerwania leczenia).

Adres producenta/dystrybutora

ul. Chopina 10, 34-100 Wadowice, [email protected]