Choroba lokomocyjna u dzieci – jak pomóc dziecku przetrwać podróż?

Choroba lokomocyjna u dzieci

Choroba lokomocyjna (kinetoza) występuje podczas podróżowania autem, pociągiem, statkiem czy samolotem. Najczęściej dotyczy dzieci w wieku 2-12 lat. Objawy choroby lokomocyjnej mogą mieć różne nasilenie, od łagodnego po ciężkie. Niejednokrotnie są bardzo uciążliwe zarówno dla dziecka, jak i opiekującego się nim podczas podróży rodzica. Dolegliwości dają o sobie znać na początku lub w trakcie podróży i stopniowo ustępują po jej zakończeniu.

Choroba lokomocyjna u dziecka może być skutecznie leczona. Warto też pamiętać o sposobach, które pomagają zapobiegać jej wystąpieniu. Dobre samopoczucie dziecka w czasie podroży wpływa korzystnie na nastój wszystkich uczestników wycieczki.

Objawy choroby lokomocyjnej u dzieci i niemowląt

Choroba lokomocyjna u dziecka może powodować takie objawy jak:

• nudności,
• wymioty,
• ślinotok,
• bóle, zawroty głowy,
• wzmożoną potliwość,
• osłabienie i apatia,
• bladość skóry,
• brak apetytu,
• nadwrażliwość na zapachy.

Najczęstsze objawy choroby lokomocyjnej u dzieci to nudności, wymioty (lub odruch wymiotny) oraz pocenie się. Obserwuje się większą częstotliwość występowania kinetozy wśród dziewczynek.

Choroba lokomocyjna występuje powszechnie wśród dzieci. W wieku nastoletnim oraz u osób dorosłych, dolegliwości podczas podróżowania stopniowo ustępują lub słabną. Zdarza się jednak, że również dorośli pacjenci odczuwają silne objawy choroby lokomocyjnej.

Przyczyny choroby lokomocyjnej u dzieci

Choroba lokomocyjna u dzieci rozwija się w wyniku niezgodności między bodźcami, które docierają z narządu wzroku (widzimy zmieniający się krajobraz) i narządu równowagi (błędnik nie rejestruje ruchu, ale reaguje na przyspieszanie lub hamowanie). W odpowiedzi na rozbieżne sygnały otrzymywane przez układ nerwowy, pojawiają się wymienione wyżej objawy choroby lokomocyjnej.

Kinetoza rozwija się głównie u dzieci w wieku 2-12 lat. Największe nasilenie objawów zazwyczaj występuje między 8. a 12. rokiem życia. Choroba lokomocyjna u niemowlaka pojawia się rzadko. Wśród czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju kinetozy u dzieci znajdują się: migrena, zawroty głowy oraz zaburzenia dotyczące zmysłu równowagi.

Leki na chorobę lokomocyjną dla dzieci

Jak pozbyć się choroby lokomocyjnej? Co na chorobę lokomocyjną można stosować u dzieci? Dostępne są leki na chorobę lokomocyjną, które skutecznie złagodzą lub zupełnie wyeliminują odczuwane podczas podróży dolegliwości. Jedną z substancji o działaniu przeciwwymiotnym jest dimenhydrynat, obecny m.in. w tabletkach Aviomarin. Jest to lek, który hamuje ośrodek wymiotny, dzięki czemu zmniejsza nudności i wymioty. Dodatkowo, ogranicza też produkcję śliny, spowalnia perystaltykę jelit i wpływa hamująco na czynność wydzielniczą żołądka. Leki z dimenhydrynatem przeznaczone są dla dzieci od 6. roku życia. Zaleca się zażyć tabletkę na ok. pół godziny przed planowaną podróżą.

U niektórych dzieci, ulgę przynoszą preparaty na bazie imbiru. Suplementy z imbirem (np. Lokomotiv, Anaketon) mają różną postać: syropu, pastylek do ssania czy chociażby tabletek do połykania. Preparaty te najczęściej dedykowane są dzieciom od ukończenia 3. roku życia.

Jeśli środki z imbirem i leki z dimenhydrynatem nie przynoszą wystarczającej poprawy, warto zgłosić się do lekarza. Dostępny jest lek na receptę w formie syropu, który zalecany jest m.in. właśnie w celu leczenia i zapobiegania chorobie lokomocyjnej. Może być on stosowany u dzieci od 2. roku życia. Jest to cenna alternatywa również dla tych maluchów, u których ze względu na wiek przeciwwskazany jest lek z dimenhydrynatem.

Dodatkowe sposoby na chorobę lokomocyjną u dzieci

Aby zmniejszyć objawy choroby lokomocyjnej u dziecka, warto:

• przed podróżą przygotować dziecku lekki posiłek, aby w trakcie podróży nie było ono głodne ani przejedzone,
• zadbać o komfort dziecka podczas podróży, aby mogło oprzeć wygodnie głowę o fotel i się zrelaksować,
• wybierać miejsca przodem do kierunku jazdy (w pierwszym okresie życia bezpieczniej jest przewozić dzieci tyłem do kierunku jazdy – w tym czasie najczęściej nie występują jeszcze objawy choroby lokomocyjnej),
• ograniczyć ilość docierających do dziecka bodźców – oglądanie książeczek, bajek lub inne zabawy zazwyczaj powodują nasilanie objawów choroby lokomocyjnej,
• dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu, podając dziecku wodę,
• jeśli jest możliwość otworzyć okno, aby zapewnić dostęp świeżego powietrza lub włączyć klimatyzację,
• dać dziecku do ssania pastylkę (najlepiej bez cukru) – ssanie pastylek łagodzi dolegliwości u części dzieci,
• sugerować dziecku, aby nie patrzyło na szybko zmieniający się krajobraz, lepiej jest skupiać wzrok na odległych elementach,
• robić krótkie, ale częste przystanki.

Dostępne są też opaski akupresurowe, które wywierając ucisk na określone miejsce na nadgarstku, mają łagodzić nudności różnego pochodzenia. Istotną zaletą korzystania z opasek akupresurowych jest brak działań niepożądanych. Dość popularne jest zaklejanie pępka na chorobę lokomocyjną. Choć działanie to nie ma potwierdzonej skuteczności, wielu rodziców chwali sobie tę metodę i chętnie ją stosuje.

Choroba lokomocyjna u dzieci występuje często, choć w różnym nasileniu. Nudności, wymioty, wzmożone pocenie się i ogólny dyskomfort mogą znacząco wpłynąć na nastrój dziecka i zmniejszyć radość odczuwaną z podróżowania. Aby im zapobiec, warto zadbać o komfort małego podróżnika, unikając czynników które mogą dodatkowo wzmagać odczuwane dolegliwości. Pamiętajmy też o lekach, które skutecznie niwelują objawy choroby lokomocyjnej u dzieci.